परिबर्तनको कस्तो प्रतिफल ! किन हटेनन् अझै बिभेदहरु ?

किन पुरीएनन्, वर्गीय उत्पीडनका खाडलहरु ?

परिबर्तनको कस्तो प्रतिफल ! किन हटेनन् अझै बिभेदहरु ?

  • मुकुन्दकृष्ण थापा

    रगत पसिनाले सिंचीत माटोमा
    अङ्कुरित बिज हुर्काउँदै,
    पल्लवित लोकतन्त्रको वृक्षमा
    गणतन्त्रको रङ्गीचङ्गी फूल फुलाएर
    वीरताको अमर गाथा कोरेकाहरु,
    परिबर्तनको प्रतिफलबाट बन्चित भएर
    बाँचिरहेछन्,
    गुमनाम जिन्दगी !

  • जीवनोपयोगी शिक्षाबाट ठगिएर
    व्यापारिकरणको नङ्ग्राले चिथोरिएर
    ठालुहरुको होच्याइबाट थलिएर
    थिलथिलो भएका पाठशालाहरुले
    जन्माइरहेछन् ,
    बेरोजगार बहादुर र कान्छाहरु ।
  • पुर्णीमालाई लखेटेर
    औँसीले साम्राज्य गरिरहेको आधा आकाशमा
    झलमलाई रहेछन् ,
    पितृसत्तात्मक सोचका ताराहरु !
  • असमानताको कालोपत्रे बिछ्याउँदै
    एउटै पाङ्ग्राले रथ हाँकिरहेछन् ,
    एक्काइसौँ शताब्दीका अर्जुनहरु !
    पहिचान लुकाउनेहरुको विवशता देखेर,
    सिर निहुराउँदै मानवता झोक्राइरहेछ ।
  • आफैँले सजाएका मन्दिर महलहरु हेर्दै,
    छुवाछूतले फाटेका मन सिलाउने मेसिन
    आविष्कार नहुनुका कारणहरु,
    खोजिरहेछन् आरनहरु ।
  • सङ्कीर्णताको माला भिरेर
    अहङ्कारको टीका लगाएर
    ठूलो हुने होडबाजीको मृगतृष्णामा दौडिँदै
    शीतयुद्धमा भाग लिइरहेछन् ,
    धर्मका अनुयायीहरु ।
  • हुरी बतास र बर्षादसँग
    आत्मासमर्पण गरिरहेछन् ,
    चिसो चुल्हो बोकेका श्रमजीवीका वासस्थानहरु ।
  • वर्गीय उत्पीडनका खाडलहरु गहिर्‍याउँदै
    बगिरहेछन् निरन्तर,
    भोकको आगोलाई निभाउन नसकेका
    अभावलाई बगाउन नसकेका
    पसिनाका नदिहरु ।
  • सुशासनको रटानले तिर्खाएर
    धारा उपधाराहरुले
    प्यास मेटेकाहरु सामुन्ने
    ठडिरहेछन् प्रश्नका सगरमाथाहरु
    आखिर,
    किन हटेनन् अझै बिभेदहरु ?

(कविता लेखक मुकुन्द कृष्ण थापा खोटाङका स्थानीय हुन् । उनी सामाजिक वस्तुस्थितिलाई केन्द्रमा राखेर साहित्यिक रचना गर्दछन् । )